Niemcy

Reprezen­tac­ja Niemiec czterokrot­nie zdoby­wała Puchar Świa­ta (1954, 1974, 1990 i 2014) i trzy razy mis­tr­zost­wo Europy (1972, 1980 i 1996). Od 1904 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 – UEFA.

W 1949 roku nastąpił podzi­ał Niemiec na Repub­likę Fed­er­al­ną Niemiec i Niemiecką Repub­likę Demokraty­czną. Przez czter­dzieś­ci kole­jnych lat ist­ni­ała więc także dru­ga niemiec­ka druży­na narodowa.

Przed wojną Niem­cy, poza brą­zowym medalem z mundi­alu 1934, nie odnosili dużych sukcesów. Na kole­jnych mis­tr­zost­wach świa­ta, mimo obec­noś­ci w składzie wielu Aus­tri­aków, druży­na jedyny raz w his­torii odpadła już po pier­wszej fazie turnieju.

Dość nieoczeki­wane zdoby­cie mis­tr­zost­wa świa­ta w roku 1954 (w tam­tym cza­sie bezwzględ­nie domi­nowała reprezen­tac­ja Węgi­er), pokaza­ło potenc­jał drzemią­cy w piłkarzach pochodzą­cych z Niemiec. Jed­nak na prawdzi­wą dom­i­nację tego państ­wa w roz­gry­wkach piłkars­kich, przyszło poczekać jeszcze kil­ka lat.

W 1974 roku jako aktu­al­ny mis­trz Europy druży­na prowad­zona przez Hel­mu­ta Schö­na zdobyła tytuł najlep­szej drużyny na świecie. O obliczu tamtego zespołu decy­dowali m.in. bramkarz Sepp Maier, obroń­cy Franz Beck­en­bauer, Paul Bre­it­ner i Berti Vogts, pomoc­nik Wolf­gang Overath i sna­jper Gerd Müller, który dwa lata wcześniej został królem strzel­ców mis­tr­zostw Europy.

Sześć lat później Niem­cy ponown­ie tri­um­fowali w mis­tr­zost­wach Starego Kon­ty­nen­tu, a następ­nie trzy razy z rzę­du grali w finale kole­jnych mundi­ali. Wygrali tylko w jed­nym, w 1990 roku, kiedy selekcjonerem był Beckenbauer.

W pier­wszej połowie lat 90. reprezen­tac­ja, w której wys­tępowali już zawod­ni­cy z byłej NRD zdobyła wicemistr­zost­wo (w 1992 roku) oraz mis­tr­zost­wo (w 1996) Europy. Z piłkarzy urod­zonych we Wschod­nich Niem­czech najwięk­szą kari­erę zro­bił w tam­tym cza­sie obroń­ca Matthias Sam­mer, w 1996 roku wybrany na najlep­szego piłkarza kontynentu.

Żródło: Wikipedia